Sürekli can yakan bi şey, neyden ne zaman bıktığınızı da bilmezsiniz sadece hayatınızdaki herkesi sizden çıkarmak ya da başka bir yerde varolmak istersiniz. Kafamdaki düşünceler birbirine yer vermiyor ayakta kalıyor bazıları, bir şizofrenin karakterleri gibi gün yüzüne çıkmayı bekliyorlar "biraz da benim için üzül" diye bağırıp duruyorlar. Hepinizi yetecek kadar zamanım yoktur umarım ve dediğim gibi düşüncelerimi değil bu sürüklenişi durdurmalıyım.
