sözlük yazarlarının itirafları

Küçükken anneme küserdim bazen. Annem beni umursamazdı.
Zihnimde ona ulaşmak için menekşelerle bezeli yollar çizerdim. Etrafına da çitler kondururdum yolum şaşmasın diye.
Şimdi de sana giden yollar çiziyorum, ıslak toprağa batıyor ayağım, zorluyorum.
Öyle bir yol ki çiçekler bitmiyor, hiç yorulmadığım kadar yoruluyorum. Fakat çitlere bile ihtiyacım olmuyor çünkü bütün yollarım sana gidiyor.
Bir çocuk sana olan sevgim, oturmuş pijamalarıyla uçurumun kıyısına. Sabah mahmurluğunu bile atamadan koşmuş sana. Bir de Tanrı kompleksine kapılmış, eşsiz ve en büyük. Kalbi küt küt atıyor, saklamaya çalıştığı korkusuyla tir tir titriyor narin bedeni. Düşersem değil de ölürsem korkusu. Öldüğünde bitmekten korkuyor. Çünkü sevgim bile seni sevmeyi seviyor.
Bilirsin denizleri, mavi gökleri, ağaçları, Dünyayı... En çok da seni görmek ister gözlerim.
Bir denize sarılabilmektir hayalim, bir çamın tepesinden dünyayı seyredebilmektir. Uçmaktır, koşmaktır ve ulaşmaktır güzel olan her şeye.
Ama ben bütün güzellikleri silerim senin kollarında olmak için.
Ve bir gün ölürsem senin kollarında ölmek isterim.
işte böyle sevgilim, ben seni böyle severim. Bir çocuk gibi, bir tanrı gibi ve çiçek bitmeyen yollar gibi.
Çocuk düşeyazarsa, tut elinden ölmesin.
Yollarıma çiçekler dik, bitmezse bitmesin.
Ve alıntı yapalım şems'ten:
Sen ol da ister yâr ol, ister yara. Lütfun da başım üstüne, kahrın da.
Ve alıntı yapalım kendimizden:
öp beni çünkü ben seni öpüyorum her yerinden.