özlediğim şehir.
memleketim değil, taşındığım şehrin yanında kasabadan hallice kalıyor.
ama ne bileyim.
sanırım alışmak, güzel insanlar tanımak, güzel dostluklar kurmakla ilgili bir durum.
muş'a giderken ne kadar sövüyordum.
denizli'ye, ısparta veya bolu'ya gitme imkanım varken muş'a gelmek ne diyordum.
1.senemin sonunda pişmanlığımdan eser kalmamıştı.
tabii bunda starbucks, mcdonaldscı bir insan olmamamın payı büyük. *
güzel bir sineması, kütüphanesi, kafeleri vardı.
güzel dostlarla bunlar yetiyordu.
doğu anadolu'daki fahri şehrimdir kendisi.
sokak sokak bildiğim, ilçe ilçe hatta köy köy gezdiğim.
erzurum'a, bitlis'e, ahlat'a, van'a gezmeye gidip dönüşte eve geldik dediğim yerdi.
memleketten, denizden mersin'den dönünce eve döndük dediğim yerdi.
şehir merkezinde terörün t'sinin olmadığı hatta pek çok batı büyük şehrinden daha güvenli bir yerdir.
bitlis, gümüşhane gibi köylere göre yeni yeni de olsa şehir vasfını kazanmaya başlayan bir yerdir.
kabuğunu kırmaya çabalayan bir kenttir, körü körüne yobaz değildir.
istasyon caddesi, cumhuriyet caddesi, melikşah'a giden bingöl yolu, hastane caddesi, kulp yolu..
tüm muş'a selam olsun.
