son zamanlarda kendimi olur olmadık şeyler konusunda sorumlu hissediyordum. dolaylı ve doğrudan sebeplerle hayatımdan benim için çok kıymetli bir düzine insanı çıkardım. buna rağmen kafamda türlü türlü senaryolar kurdum, şöyle yapsaydım böyle yapsaydım bu insanlarla ikili ilişkilerimiz nasıl olurdu diye.
bir sorumlu arıyorum bu hâlim için. buluyorum bulmasına da... sonuçlarına yalnız katlanıyorum, sorumlu bulmuş olmamın bir kıymeti yok. kızamıyorum çünkü. bazı şeyler tecrübe edilmeden fark edilmiyor. biri beni karşısına alıp sabaha kadar konuşsa da, tarih binlerce kez tekerrür etse de ben o yoldan dönmezdim. pişmanlığın hiç ama hiç lüzumu yokmuş. bu boşluğa düşmüş olmama rağmen her şey çok güzeldi.
