once upon a time in hollywood

kuruyemişçideki 37 ekran televizyonda arka sokaklar izlemekten boyun fıtığı olmuş kamilleri siklemeyin.

yok izlerken yoruldukta, herşey yarım kalmıştı da... her film django yada r.dogs, kill bill gibi hızlı olay kurgusunda olacak diye birşey yok . doğrudur tarantino olunca doğal olarak aksiyon ve ayarsız şiddet sahneleri beklentisi oluşuyor. şahsen bende aynı beklentiyle gittim, çok fazla kopan bacak yada ekrana yapışan kan izi yoktu film boyunca ama güzel ve dolu bir kesit hikayesi vardı.

çekim tekniği ve farklı açılardan mekan içi görüntüler, dönemi yansıtan fastax 35 mm ile çekilmiş hissi veren renkler gayet hoştu. ancak müzikler için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. neredeyse her filminde döneme ait underrated şarkıları bulup sound track yaparken bu sefer çok göze batan birşey yoktu.

oyunculuklar içinse gece gece dicaprio övmesine girmeyeceğim, karakter rollerinin hakkını vermekte adamın üzerine yok zaten, brad pitt reisin de bence repliğe ihtiyacı bile yoktu, beden diliyle oynadığı sahneler youtube da motivasyon videosu diye birkaç aya yayınlanır zaten. al pacino film de neden vardı nasıl bir etkisi oldu derseniz hiç bir etkisi yoktu. al pacino izledik sadece.

spoiler gibi olmasın charlie manson, roman polanski sharon tate muhabbetleride acaba gerçek hikayeden mi alıntı diye düşündürtü. eyyorlamam bu kadar.