düşün ki o bunu okuyor

Çocukluğum, ergenliğim ve biraz da gençliğim hep hüzünlü geçti. Sana anlattıklarım hikayemin eğlenceli kısımlarıydı sadece. Her gece başımı yastığa koyduğumda aklıma gelenleri anlatamazdım sana. Bu benim savaşımdı galip de geldim galiba. Tam oh bee diyecekken çıktın karşıma.
Hiç tatmadığım duyguyu tattım sayende. Sevginin bu versiyonunu hiç bilmiyordum. Hep kaçtım çünkü. Seninle paylaştığım her ana şükür. bana bir insanı sevebileceğimi gösterdin. Sevilmek nasıl bir şeydir sayende öğrendim.
Senin de anlatmadığın şeyler varmış malesef. Kendi iç meselen diyip geçebileceğim şeyler değildi bunlar. Asla kabul etmem diyeceğim şeylerdi ama ettim. Bu kendimden ilk vazgeçişimdi.
Normalde insanların çoğu takmaz kafasına belki ama benim için ne kadar önemli olduğunu biliyordun. Bile bile geldin bana. Her şey çok güzelken döktün eteğindeki taşları yavaş yavaş. Birkaçını kabullendim, birazını görmezden geldim, haddinden fazla sabrettim.
Beni kendine aşık edip sonra da gerçekleri gün yüzüne çıkarman... Evet, ilk defa sevdim, çok sevdim, çok değer verdim karşılığını da aldım misliyle ama önce kendim kusura bakma. Bunu da sen öğrettin bana. Hiç kimse hiç kimseye mecbur değil. Alışkanlıklar zaman geçtikçe başka alışkanlıklarla yer değiştiriyor. Anılar birer birer silikleşiyor, geriye gecenin üçünde buralara yazmak kalıyor.
Unuttum, bitti gitti gibi beylik laflar etmeyeceğim ama galiba senin yüzünden bir daha hiç kimseyi sevmeyeceğim.