bugün

sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

okulun sonuna geldik. normalde bu sıradan bir insanı sevinderen bir olaydır. gerçi eskiden beni de sevindirirdi. ne zaman böyle bi bitişle yüzleşsem depresyona girerim. en nefret ettiklerim de dahil tüm arkadaşlarıma söylemek istediğim ama bir türlü söyleyemediğim bir şey var sözlük. çok güzeldi. güzel anılardı. sırf beni acı dolu iş hayatı bekliyor diye demiyorum bunu: tekrar 4 yılım olsun yine vereyim bu şekilde geçsin. çok özlücem her şeyi.

en sevdiğim şey de sözlük ne biliyor musun? öğretim yılının son haftaları. kimse gelmemiş, koridorlar bomboş. içimden bi ses sürekli şey der, bir zamanlar böyle değildi.

arkadaş çevresinin geçmişinden kaynaklanan bir dil varolur. bu dilin içinde, grubun önceden yaşadığı komik olaylar vardır. çocuklardan birisi komik duruma düşer, diyaloğu yıllarca sürür gelir. işin tuhaf yanı bu jargonu sadece yaşayan tayfa bilir. her geçen gün anlaşmak için kurdukları cümle sayısı azalır. bakışlarla anlaşılır. sonra saat artık işlemiştir. bu dil, bu geçmiş, artık asla eskisi gibi olamayacak şekilde biter. aradan zaman geçer ve buluşmalar olur, belki o da. ve hasret gidermesi gereken bu buluşmalar bana daha çok acı verir: bir zamanlar böyle değildi.