bugün

garson çağırmak

bazen gerçekten sinir bozucu oluyor. tam bekliyorum garsonla göz teması kurup işaret vereceğim sanki çağıracağımı biliyor da gelmemek için inatla benim olduğum tarafa bakmıyormuş gibi bir durum oluyor. bir kişinin bile mi gözü bizim masaya takılmaz. şöyle bir çözüm buldum ve bunu yapmaktan da utanmadığımı söyleyeyim. başta dediğim gibi bir durumla karşılaştığım zaman elimi kaldırıp bekliyorum öyle. bir kolum havada muhabbete devam ediyorum. görünce geliyorlar.

teknolojinin gelişmesiyle beraber bazı kafeler buna bir çözüm bulmuş. masaların üstünde zil gibi bir şey var. tuşa basıyorsun ve garson geliyor. mükemmel bir şey. hiç öyle el kaldırayım, "koçum baksana hele" diye bağırayım olayı yok.