Düşünüyorum da geçen sene fena olmayan yerli filmler çıktı. Ölümlü Dünya, ne kadar 2017 aralık olsa da ve çok çok iyi olmasa da kalbur üstü olan Aile arasında ve Kelebekler. Kelebekler kesinlikle çok başarılı ve izledikten sonra yerli sinemaya dair ümitlerimi biraz olsun yeşerten bir yapım oldu. Hoş Ölümlü Dünya ile de baya coştum ben, ama Kelebekler bambaşka bir noktaya oynuyor.
Filmi net olarak tanımlamak baya imkansız, ama bizim nitelikli olarak yapılan genel tarzdaki filmler alınıp başarılı bir komedi sosuyla harmanlayarak şahane bir lezzet çıkartmış Tolga Karaçelik. Filmi bağımsız bir film olarak değerlendirsek bir dert, aile içi dertleri anlatıyor desek bir dert, komedi desek bir dert, öyle bir filmdi işte desek bambaşka bir dert. Geçişler aslında oldukça sert ve çarpıcılar. Fakat bu öyle ustalıkla yapılmış ki size yapmacık gelmesindense filmi daha zevkle izlenebilir ve anlık olarak kendisini yenileyen bir film olarak lanse ediyor. Haliyle de temposu en sonlara doğru çok başarılı giderken sonlarda benim için hafiften tökezliyor, yine beğeneninin beğeneceği bir durum, fakat ben o Tolga Karaçelik'in tutturduğu tonu çok beğenmiştim, ondan klasik formüle dönülmesi biraz tadımı kaçırmadı değil.
Filme dair galiba tek sıkıntım Nazan Öncel şarkısının çaldığı sahne. O sahnenin bir amacı var, ama uygulanış daha farklı olabilir miydi bilmiyorum. Spoiler olacak bir durum olduğu için yazmak istemiyorum açıkcası, genel olarakta filme dair eleştirilerin odağı o sahne olmuş.
Valla aşırı mutluyum ben bu filmden. Nuri Bilge Ceylan'ların, Zeki Demirkubuz'ların götürdüğü o sinema ne kadar kaliteli olsa da hiç bana hitap etmiyor. Öbür tarafta da formülize dandik yerli yapımlar vardı ve gönül rahatlığıyla yerli film ve yönetmen övemiyordum. Tolga Karaçelik sanıyorum ki özellikle bu filmiyle birlikte benim rahatlıkla övebileceğim ve gelecek işlerini takip edebileceğim bir yerli yönetmen oldu. izleyin izlettirin bu filmi, çok ekstrem beklentileriniz yoksa tabii ki.
