16 yıldır yazılım geliştiricisiyim. hobi olarak başladım. ufak tepek projeler, hacktivizm, kariyere giriş, sektör tecrübesi, büyük projeler çizgisinde ilerledim/ilerliyorum. lisede okurken de biri freelance, biri part time iki firmada çalışıyordum lise üzerine. üniversitede dekan yardımcısı iş teklif etti. talihli güzel bi' freelance işinde, müşterim ücretin %40 fazlasını ödedi + sony vaio notebook hediye etti.
bunlar ve aklıma gelmeyen çok daha fazla işin kaymağı durumunu yaşadım. fakat bunları yaşayabilmek için de kendime büyük yatırım yaptım. lisede, üniversitede akranlarım ergenlik triplerinde bazı şeyler peşinde koşarken, ben geceli gündüzlü "yardırıyordum" * 3 gün uyumayıp 2 gün uyuyarak geçirdiğim uzun zamanlarım oldu. vücut iflas etti, ama başvurduğum işlerde, ben 20 yaşımdayken 40 yaşında mühendisin koyamadığı cv'yi masaya koyduğumu çok kez duydum işverenlerden. kariyer.net üzerinde başvurduğum ilanların haricinde, vodafone, turkcell, logo yazılım, özgeçmiş havuzundan eleman ararken benim profilimi bulup inceliyorlar üst üste.
ne kadar ego kokuyor cümlelerim değil mi? kokar tabi amk. gençliğimi ve çoğu kişinin banane amk dediği noktaları, zamanları işime verdim. bi' karşılığı olmalıydı.
velhasıl, 16 yıldır en büyük sıkıntılarımdan bile beni arındıran tek şey, açıp kod editörünü başına oturmak. o an yeni bi' evren oluşuyor benim için. şu an çalıştığım iş yerinde muhasebecimiz, "abi yemek yemedin, söylüyorum bi'şeyler" demedikçe, çoğunlukla unutuyorum yemek yemeyi.
bi' de çocuklarıma uzaklığımı unutturabilse, daha ne isterdim ki...
