Hoş olmadığı kadar hoştur. Çoğunlukla rahatsız edicidir.
Vatan, millet, sakarya muhabbeti yapabilecek yeterli bilgi birikime ve hatta sevgiye sahip olabilirsiniz ama aidiyet duygusu yoksa sevgi bile değersiz kalıyor.
"Benim vatanım", "Benim" ailem, "benim" dostlarım, "benim" sevgilim, "benim" kalemim.. der durursun sana ait olan ya da olmasını istediğin şeylere ama sen onlara ait olamadıkça ait olmazlar asla sana. Bu yüzden yürüdüğün toprak memleketinin olsa bile uzakları düşleyebilir, sarıldığın kollar ve kokladığın ten bile sana kendini yabancı hissettirebilir.
Hiç bir yere ait hissedememek bir yandan kendi kimliğini sorgulatır diğer yandan etrafındakileri. "Acaba beni düşlediklerim ve arzularım mı oluşturuyor yoksa yaptıklarım mı?" derken "Ben olduğum yerde mi yoksa olmam gereken yerde mi ya da olmak istediğim yerde mi asıl ben olurum?" dersin.
Ve belki bir gün kendini ait olduğun yerde ait olduğun kişiyle birlikte bulursun.
