geçen şehir dışında üniversite okuyorum.
bir olgunlaşmışım, bir olgunlaşmışım.
aile yanında okuyan biri olarak tüm rahatlığı ile aile yanını seçiyorum.
ha tabi şunu ekleyeyim aileden aileye değişir. boğucu, mekkespor bir aileniz varsa kaçın. neyse.
bir kere eve şu saatte gel zorunluluğu, yemek yokmuş derdi, tanımadığın adamların afra tafrasını çekme olayın yok. mis gibi.
arabaya mı ihtiyacın oldu, evin arabasını al git.
ha evde mecburi hicaz hayatını yaşayan kesim için rahat rahat burun sürtmeye kaçanlar oluyor.
doğru yanlış ne bildiğim ve bunu eve de ispat ettiğim için. bir sıkıntı yaşamıyorum. ispat edemeyenler düşünsün ki kaçma eğilimleri de biraz bundan. o ispatı zamanında gerçekleştirdiğim için aşağıda bahsedilen misal her şeyi açıklama durumunu da yaşamıyorum.
kimisi de hangover takılmaya hevesli ondan.
onun haricinde olgunlaşmak?
değişen ne? benim üniversiteye dışarıdan gelen arkadaşlarımın çoğu ot.
en kafa dengi, hatta fırlama olanı yine ailesiyle kalanı. ötekiler sürünmekten normal günlük hayata odaklanamıyor ki gariplerim.
sürünmeye gelemem, rahatıma düşkünüm diyorsanız aile yanı.
yok değişiklik olsun, yok evde bunalıyorum kaçmam gerek kafasındaysanız şehir dışı. bu kadar basit.
yok olgunluk, yok şu, bu gereksiz tatava yapmayın.
o kadar olgunsunuz ki budist tapınaklarından teklif yağıyor.
