sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

bazen çevremde gözlemleyip birbirine çok yakın olduğunu düşündüğüm insanları, biraz daha yakından tanıyınca ve aslında hiç de o kadar yakın olmadıklarını görünce çok şaşırıyorum. belli bir zaman geçince aslında o şen kahkahaların ve sevgi sözcüklerinin ne kadar yavan ve içinin boş olduğunu fark etmek sadece beni mi çok şaşırtıyor bilemiyorum? bunu nasıl ve neden yaptıklarına hayret ediyorum.

çalışırken veya bir şekilde bir aradayken çok yakın görünüyorlar ama, bir süre sonra anlıyorsun ki; birlikte geçirmek zorunda oldukları vakit dışında, gerçek anlamda birbirlerinin hayatlarına en ufak bir temasları yok. açıkçası bunu yapmak zorunda değiller... öyle mi inanıyorlar, yahut inanmak istiyorlar bilemiyorum, ama hangisiyse inanmış gibi yaşıyorlar.

imrenmek midir, kıskanmak mıdır benimki onu da bilmiyorum ama, hayatları boyunca gerçekten çaresiz ve yalnız hissettikleri hiçbir sorun yaşamamış, ya da hayatlarından hiçbir gideni uğurlamamış gibi inanmışlar birbirlerine.