Her konusu açıldığında derin sessizliğe gömüldüğüm duygu. Sevdim mi unutamam sanırdım. Unuturmuşum ama yeni bir sorun varmış: yeniden sevmek. Bazen hayal ediyorum birini sevdiğimi de yok gözümün önüne gelmiyor kim olacağı. Hayal kurmaktan bile korkar oldum. Ya da kurduğum hayallerdeki karakteri kendime yakıştırmadım. Çocukken daha mı kolaydı bu işler? Her gün biraz daha büyüdükçe masum duygulardan uzaklaşıyorum sanki. Dış görünüş hayal ediyorum, para pul, eğlence. Eskiden sadece aşk kısmı vardı. Demek ki artık ruhumun istekleri farklı. Ya da bu adi dünyanın adiliğine uydum.
