iran filmlerinde elle tutulur bir konu olmadıkça feci bayıyor. Dekoru mudur oyuncuların suratlarına önceden yerleşmiş kederi midir bilemem ama bu filme de büyük umutlarla başlayıp (ekşi sözlük hiçbir şeyi beğenmeme timi beğenince umutlandım çünkü) esneye esneye bitirdim.
ergenlik çağındaki bir kızın içinde bulduğunu gergin ortamı ve bunun psikolojisine nasıl sirayet ettiğini, boşanan ana babanın arasında kalışını, kimi seçeceğini bilemeyişini; kendisini iran gibi bir ülkede güçlü bir kadın yapan babasını mı yoksa kendisini iran'dan kurtarıp yurt dışına götürmek, iyi bir gelecek sunmak isteyen anasını mı seçeceği konusunda kararsız kalışı anlatılıyor. Sanırım bize bir şeyler anlatmaya çalışıyorlar.
fakat ben filmde, olayın tamamen dışında olan, filmin çoğunun geçtiği mahkeme sahneleri, bağırış çağırış, kavga gürültü dışında bir şey göremedim. Psikolojik yaklaşımım da filmin bunu buyurması değil tamamen benim duygusal oluşum. anlatılmak isteneni film vermedi bana, ben aldım.
Ayrıca o termeh denen kız ne itici sinsi bişi ya. Böyle bi çocuğum olmaz inş. Baba yalakası sevimsiz. Çocuk yerine yılan büyütmüşüm diye oturur ağlardım.
