Her şeyin bir zamanı var, zaman geçtikçe zamanı gelen şeyler gerçekleşecek sanıyordum.
Ortaokul yaşı gelince ortaokul, lise yaşı gelince lise üniversite yaşi gelince üniversite. Üniversite bitirme zamanı gelince bitmesi, sonra işe girmek hemen, çalışmak para kazanmak kendiliğinden zengin olmak sonra evlenmek çocuk filan.
Her şey gerçekleşecek zamanı gelince, tek yapılması gereken beklemek sanıyordum. akışa bırakmak kendini.
Ama öyle olmuyormuş. Çalışmak mücadele etmek didinmek emek vermek düşünmek geleceği planlamak bu uğurda ter dökmek gerekiyormuş.
Yoksa büyük olma zamanı gelse bile sen küçük kalıyormuşsun.
Şu çok meşhur replikte diyor ya ne olmuş büyük adam olamadiysak hayallerimizi de satmadık ya.
Küçükken olacagini zannettiğin şeylerin büyüyunce hayalini kuruyorsun işte böyle
Edit: gönül isterdi ki bunu sadece küçükken bir dönem zannedeyim, sonra aaa ihihi ne salakmisim diye gerçekler Dank etsin.
Ama öyle olmadı, edilen zan yaralar açmaya başlayınca acı tecrübelerle Dank etti
