karşılıksız iyilik

fazlasıyla uhrevi geliyor karşılıksız iyilik kulağa. karşılığı maddi şeylerle sınırlıyorsak birçok insana aziz/azize muamelesi yapabiliriz. karşılık bence maddiyattan daha fazlası.

vicdan dediğimizin şeyin, kendimizi diğer insanların ahlak anlayışından daha üstün görmemizi sağlayan perdeyi de karşılığa dahil edebiliriz bence. merak ettiğim soru şu:birine yardım ettiğimde, herhangi bir şey hissetmesem, vicdani bir rahatlama, o insana yardım ettiğimde, karşı tarafın duyduğu minnetin huzurunu hissetmesem yine de ona yardım eder miydim? emin değilim. Bu soru biraz da, ne olursa olsun sonunda, insanın kendine bile itiraf edemediği bencillik duygusuna çıkıyor. öyle güzel kamufle ediyoruz ki, kendimizi iyilik timsali olarak görebiliyoruz.