Memlekette boku çıkan durum.Bak yemin ederim toplumun eksik yanı.
Oturuyoruz bir yere, açıp karikatür okuyoruz, ne bileyim kahve içerken puzzle yapıp, bira içerken maket yapıyoruz. En olmadı bulmaca falan çözüyoruz.
Insanlar görüp gülümsüyor, ne bileyim kolay gelsin diyor. Şaşırıyorlar falan. E çok mu anormal bir şey yapıyoruz? Yok. Neye şaşırıyorlar bu kadar? Sevgili dediğin şey tüm gün el ele göz göze oturmak olabilir mi arkadaşım? Sadece aşk sözcükleriyle kaç ay geçer mesela? Hani gündemden, toplumden, kültürden, ortak bir şeylerden hararetli konuştuğun bir şeyler olmalı lan!
Sonuç: "ilişki" diye nitelendirdiğimiz şeyi çok yanlış anlamış bir toplumuz abiler ablalar.
"He çok konuşuyorsun feyk, seninki çok mu iyi?" Diyecek olanlara iyi ya da kötü gibi bir ayrım yapmaksızın " günümüz ilişkilerinden farklı" diyebilirim. Bu bazen denk gelmekle alakalı, bazen ortak ritmi tutturabilmekle, bazen karakterlerin uyumuyla falan alakalı olabilir bilmiyorum.
He aylarını el ele "aşkım seni çok seviyorum " la geçiren insanlar belki daha mutludur. Olamaz mı? Olabilir. Bu işin bir "olması gereken"i yoktur muhtemelen.
Fakat, dışarıdan samimiyetsiz duruyorsunuz abiler. Paylaşımsız, boş, verimsiz duruyorsunuz.
