Çocukların ırzına, canına ve yarınına bu kadar sahip çıkılmayan; ihmâle, denetimsizliğe ve kayıtsızlığa bu denli arka çıkılan, prim verilen ve de olumsuzlukları bir çırpıda; "yangından mal kaçırırcasına" örtbas edilen başka bir coğrafya var mıdır acaba?
Tıpkı birbirlerine sarılarak can veren çocuklar gibi; adalet ve ahlak ve liyâkât de birbirine can havliyle sarılmış yanıyor, günbegün, kâh yakında kâh uzaklarda ama hep yanıbaşımızda ve olanca avaz avaz çığlıklarla..
Duymuyoruz, görmüyoruz; acının ve kayıpların adresi yuvamız, ocaĝımız ve yakınlarımız olmadıkça..
Velhasıl kayıtsızlığımız, duyarsızlığımız ve uyuşturulmuş ahlâkî aklımızla izlemekle yetinip harladığımız her yangın; gün gelir bizi de yakar, ama bugün ama yarın.
