aglarken konusamamak

Zordur ağlamak. karşında sana bakan bir çift göz varken daha da zordur.

Dışarı akan damlaların kim bilir kaç katı içeri akmıştır daha önce... istemezsin ağlamayı. kimse görmesin gözyaşlarını, kimse duygu sömürüsü yaptığını iddia edemesin, sınıflandıramasın seni istersin. kadının kaderidir sınıflandırılmak, bilirsin.

Tutarsın, tutarsın kendini; ama sonunda yenik düşersin hislerine. Boşalır yaşlar gözlerinden.
Damla damla...
Usul usul...

Ama ağlamak değildir istediğin, sadece derdini anlatmaktır. Kontrolü tekrar ele alayım dersin, silersin gözlerini, yutkunursun birkaç kez üst üste.
Açarsın ağzını, ama sesinin çıkmadığını fark edersin. Kasılıp kalır dudakların, konuşamazsın... tek bir kelimeyi bile tamamlayamazsın.

Bir kez daha düşüncelerinin, mantığının önüne geçmiştir duyguların ve sana sadece boyun eğmek kalmıştır.
Kapatırsın açık ağzını. Gözlerini kaçırırsın o bir çift gözden. Gizlersin bakışlarını ya duvardaki, ya yerdeki rastgele bir noktaya.

Ve anlatamadıklarınla yaşamak pahasına, teslim olursun gözyaşlarına...