mutsuz olmam için o kadar sebep var ki sayamam şuanda.
nedendir ki her seferinde tutunacak bir şeylerim oluyor hep içimde umutlar yeşertiyorum. insanlar sorunsuz gibi düşünüyor beni bazen ''neyin var la mutlu'' diyecek insan aramıyor değilim.
ama kendime sarılmayı, yetmeyi o kadar iyi öğrendim ki tüm yaralarımı tedavi ediyorum artık. velhasıl kelam arkadaşlar sabah uyanıp perdeyi açtığınızda ışık gibidir mutluluk yeter ki siz o perdeyi aralamayı bilin.
