çocukluk aşkı

Güzel bir heyecandı aslında. Hiç kötülüğü yoktu. Tamamen masum ve doğal duygulardan oluşturdu. Okula gitmek heyecan verirdi..

Geçtiğimiz zamanları gördüm, evlenmişti. ismi fatma idi.

iri ve mavi gözleri hala aynı. Aslında çok uzun zaman geçmişti görmeyeli nereden baksak 20 yıl. Ama hatırladım. Hatta selamlaştık, çocukları vardı sevdim. Eşi yanındaydı, ona da merhaba dedim. Masum olduğu için kötü niyetle değildi yaklaşımım.. Uzaktan bir akraba gibi hissettim. Neyse, benim aşkım karşılıksızdı.. Sonra karşılık vermesini istedim, vermedi. Veremezdi çocukta olsa, başkasını seviyordu. Ama ben okul bitene kadar hep sevdim o'nu. Okul dediğim, ilk okuldu. Ama çok farklı birşey. Şehvet yok, arzular yok. Sadece kuru kuru sevgi var. Hissedilen birşey olmayınca, sevgi tek gerçeklik oluyor çocukluğunda insanın.
Velhasıl kelam, neyse ;
Gördüm çocukları ve eşi ile işte. O'da tanıdı beni. Ama evlendiği kişi normal olarak, ilk okul aşkı değildi tabi. Ama garip olan şey, çocukluğumu yaşadım sanki yüzüne baktığımda.

Kaderi güzel olsun diyelim.