Spinoza, nefret ile sevinç arasında bir bağ kurmuş ve bunu özgün önerme-kanıtlamalarla açıklamıştır.
“nefret ettiğimiz varlığı mutsuzmuş gibi hayal ettiğimizde kalbimizde tuhaf bir sevinç uyanır” insanın da daha çok nefretlerden sevinç üretmeyi seven bir canlı olduğundan bahseder.
Ona göre nefret, bizim acımızdır ve nefret duygumuzun nedenini anlarsak nefret de ortadan kaybolur. Bir şey sevdiğimiz birini sevindiriyorsa ona sevgi duyarız ama o şey şayet kederlendiriyorsa ondan nefret ederiz.
(bkz: ethica)
