süleyman seba

tabutuna omuz verdiğim bilinen yaşamış en büyük beşiktaşlı..

o gün bir çalışandım ve beraber çalıştığımız diğer firmanın elemanlarından bir abim geldi..

artificial, olum gidiyoruz dedi uğurlamaya.. o zaman fındıklıdayız, stada da yakınız..

ben gittim durumu üstüme anlattım mırın kırın etti tabii..

dedim, x bey, ben süleyman abiyi uğurlayacağım.. bunu bilin..

sonra durumu arkadaşa anlatınca, tamam dedi sen içini ferah tut..

5 dakika sonra geri geldi elinde beşiktaş atkı ve şapkalarıyla.. stadtan, mezarlığa kadar yanındaydık başkanın..

son ana kadar, tabuta omuz verip, kürek kürek toprak atana kadar hepimizin ağzında olan yine iyi insan olunmadan iyi beşiktaşlı olunmaz cümlesiydi..

geçtiğimiz perşembe günü de bir kişiyi daha ellerimle toprağa koydum.. yan yatırmak gerekiyormuş, tuttum yan çevirdim.. arkasına toprak yığdım durabilsin diye..

arkasına da kendimden bir parçayı ona sarılır vaziyette gömdüm ve çıktım o kapkara delikten..

başkanım, bu gün seni uğurladık..

geçtiğimiz hafta da başka bir beşiktaşlıyı..

Işıklar içinde uyuyun ve siz çıkıp şeref stadında top oynayın, benim kendi canım da sizi tribünden izlesin..

her neredeyseniz, en iyisi, en güzeli sizin yanınızda olsun..