düşün ki o bunu okuyor

Sarıldığımızda son sarılışımız olduğunu bilmiyordun değil mi, öyle sarılmazdın. Çünkü benim gibi sarılmadın. Ben o yokuşu çıkarken sen indin güle oynaya, bilmedin... bilmedin ben o köşeyi döndükten sonra çöküp nasıl ağladım. Nasıl tahmin edebilirsin ki bir yıl sonra bugün, hala aklımdasın. Hep iyi ki sen inmişsin, söylemediklerim sadece beni bitirmiş diyorum biliyor musun. Her şeyden çok dört duvarın beni senden daha çok anladığını bilmek koyuyor. Hep böyleydi, üstüme çay döküldüğünde etrafımda endişelenecek kimsem olmadı. Herşey boşmuş, sende boşver şimdi...