gecenin şiiri

Kanatlarım olsaydı keşke benim.
Özgürce yelken açabilseydim.
Çok yükseklere, derinlere, mavilere.
örtebilseydim pamuk yığını bulutları,
Battaniye diye üzerime.
Sıkılınca burada ki oyun bahçemden,
Tutunsaydım bir su damlasına,
Yağmur olup damlasaydım yanağına.
Süzülerek sokulsaydım usulca koynuna.
Bazen de sen görüp de tanımayınca beni,
Kuduruyorum, çıldırıyorum, deliriyorum.
Hırsla çıkarıyorum Şimşekten oklarımı.
Avaz avaz çıkıyor ağzımdan,
Gümbür gümbür iniyor yere,
Korkunç bir gök gürültüsüyle,
Öfke dolu, intikam çığlıklarım.
Fırtınalar koparıyor, sana olan öfkemin,
Sebeb olduğu üfürüklerim.
Sonra barışıyorum yeniden seninle.
Çekiyorum bulutları önünden.
Gönderiyorum kalbimin sıcaklığını,
Güneş şeklinde yeryüzüne.
Yemyeşil otların içinde açmış,
Kıpkırmızı bir çiçek.
Benim dünyamda yağan yağmurun,
Kopan fırtınanın, çakan şimşeğin,
Sebebi kırmızı bir çiçek.
Ben boyadım onu kırmızıya.
Sensin işte o kırmızı çiçek.
. . ismail oral . . .