Will they occur,
These people with torso of steel
Winged elbows and eyeholes
Awaiting masses
Of cloud to give them expression,
These super-people! -
And my baby a nail
Driven, driven in.
He shrieks in his grease
Bones nosing for distance.
And I, nearly extinct,
His three teeth cutting
Themselves on my thumb -
And the star,
The old story.
In the lane I meet sheep and wagons,
Red earth, motherly blood.
O You who eat
People like light rays, leave
This one
Mirror safe, unredeemed
By the dove's annihilation,
The glory
The power, the glory.
_______________________________
Brezilya
Kanatlı dirsekler ve göz oyuklarıyla
Çelikten gövde heykelleriyle bu insanlar
Belirirler mi,
Bulut yığınları hazır
ifade etmek için onlara,
Bu harika-insanlara! –
Ve bebeğim bir çividir
Çakılmış, tümüyle çakılmış.
Feryat eder kendi iç yağında
Koklar uzağı kemikler.
Ve handiyse neslim tükenmiş benim,
Üç dişinin keskinliğini hissederim
Başparmağım üstünde –
Ve o yıldızı,
Ve o eski öyküyü.
O patikada kuzular ve yük arabalarıyla karşılaşırım,
Kırmızıdır toprak, anne kanı misali.
Ey ışık huzmeleri gibi
insanları yiyen sizler, rahat bırakın
Bu tek
Lanetlenmiş aynayı,
Kumrunun katli yanında,
O görkemi
O gücü, o görkemi.
