tapmadiyentanri tipi korkaklık

inançlara saygılı olmak gerektir. en tatlı yaşam şekli budur. diğeri insanı kavgaya götürür ki gerek yoktur.
herkes fikrini söylesin ama kırmadan incitmeden.
insan her inanışta özel bir canlıdır ve sırf insan olduğu için bile saygıyı hakeder.
ne yapıcaz peki?
görüşlerimizi söylerken karşımızdakini kırmadan, gerekirse bazı yerlerini törpüleyerek anlatıcaz ki karşımızdaki bize hak verme zeminine yaklaşsın. yoksa bastırarak yenerek kimseyi inancından vazgeçiremezsiniz, aksine daha çok bağlanır, inancına.
bak mevlana ya, yunus a hatta inancı olmayan filozoflara, iterek, vurarak kırarak mı insanların onu anlamasını için çabalıyor. hayır tabi.

şu da var ki güzel bir tartışma ortamı oluşmuş ama sadece biraz kırıcı. az törpü, eğe sivrilikleri yuvarlatma gibi güzel şeyler yapmak lazım.
tartışalım ama kırıp dökmeyelim.