Şurada bırakırdım trollüğü yapanlar var hani.
Bir o kadarı gerçekten bırakırdı.
Yok kanserden kendime de enjekte ettirirdim diyenler var.
Yemez kardeşim. Allah'a kalan ömrünün yarısını ona, ötekini sende bırakıp mutlu olmanızı dileyebilirsin sadece. Sanırım en azından ben samimi şekilde bunu dilerdim.
Ağlarsın belki. Beni ağlatacak belki tek şey bu olurdu sanırım. Belki ağlamaktan yüzün iğnelenmeye başlardı ve o hep uzaktan görüp duyduğun üzüntüden felç olan insanları daha iyi anlardın.
Ben Moral vermeye çalışmazdım, farklı davranmak ters teper bana göre daima.
Ama daha sıkı sarılırdım elbet. Eskiye nazaran hiç yalnız bırakmazdım. Kavga çıkardığım milyon tane şey önemsiz gelirdi. Göstermelik hafif kavgalar ederdim farklı davrandığımı hissetmesin diye.
Yapmak istediği ne varsa destek olurdum. Evlenemeyeceğini istemeden ima etsin yıldırım nikahı kıyardık belki, yemişim hazırlığını her şeyini.
Tedavi sürecini aksatmazdım. Öyle bir başının etini yerdim ki dilimden kurtulmak için aksatamaz hale gelirdi.
Allah ne bana ne sevdiğime, ne hayatımda olan olmayan birine, kimseye yaşatmasın.
Hani olur da başkasını mı sevdi? Bir iki bağırır çağırırız biter. Bıraktı gitti mi, gitsin. Onun hayatında, benim hayatımda yeni insanlar mı oldu, unuttuk unutulduk mu tamamen, unutalım. Ama bir yerlerde nefes alsın be abi, bir şeylerle uğraşsın, mutsuzluğu sadece mutluluğun ne olduğunu hatırlayacak kadar duysun. Ama sağlık ne benden, ne ondan, ne kimseden eksilmesin Allah'ım.
