1920'de nobel edebiyat ödülü'nü alan norveçli yazar knut hamsun un ramazan ayının ilk gününde okunmaması gereken kitabı. açlığı iliklerinize kadar hissetirecek olan betimlemeleriyle harikulade bir kitaptır, öyle bir açlığı yaşamadan bu kitabın yazılamayacak olduğu da bir gerçektir. dönüp bakınca orhan pamuk da nobel aldı , knud pedersen de ; ama norveçlisi biraz fazla almış gibi.
--spoiler--
Sonuncu bunalım, beni fena sarsmıştı. Tutam tutam saçlarım dökülmüştü; hele sabahları dayanılmaz baş ağrılarından gözümü açamamış, sinirlilikten kurtulamamıştım.Gün boyu oturmuş, yazmıştım; ellerim üstünde soluklarımı duymaya dayanamadığım için, ellerimi bezlere sarmıştım. Jeas Olai, altımda ahır kapısını biraz hızlıca kapasa, ya da arka avluya bir köpek gelip havlamaya başlasa , iliklerime kadar ürperiyor, her tarafımın kesildiğini hissediyordum. Çökmüştüm enikonu.
--spoiler--
