sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

Attığım her adımda mideme giren krampla yere kapaklanıyorum. Ayaklarım artık beni değil bu zihni taşımıyor. Yürüdüğüm yollar evime çıkmıyor ki benim zaten hiç ait olduğum bir evim olmadı. Döneceğim köşe uçuruma çıkıyorsa diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Zaten ben uzun süredir düşmekten hiç korkmuyorum. Elimi cebime artıp anahtarları arıyorum ve ceplerime anahtar dışında her şeyi sıkışırmışım. Hayal kırıklıkları, umutlar, beklentiler, inançlar, anılar, yaşanmayacak ama kafamda çekilip perdeye yansıtılan anılar, küçüklüğüm, güzel yaz günleri.. hepsi ceplerimde.
Elimi çantama attığımda işe daha fazlası var göz göze gelmemeye çalışarak kenara ittirip en dipte evin anahtarını buluyorum. Tüm evlerin yollarını bilip hangi eve ait olduğunu bilmediğim için hangisi benim evim emin olamıyorum. Yanılsamalar, ağrılar, yansımalar, uğuldamalar.. galiba başım çatlayacak. Her sokakta kendimle karşılaşıyorum. Yüzüne baktığım Herkes yine ben. Kendimden kaçamayacağımı anlayınca midem bulanıyor. Yoldaki tüm insanlar - yani kendimin bana iğreti gibi bakmam beni daha da kötü yapıyor. Kulağına fısıldayan yollardaki insanlar yine kendi sesim. Hiç sevilmedin ve seçilmeyeceksin diyorlar. Kafamı önüme eğiyorum. Göz göze gelme göz göze gelme göz göze gelme
Onlar gerçek değil on-lar ger-çek değ-il. Yalan. Beynimin içini kemiren düşünceler kadar gerçek ve haklılar.
Eve giriyorum perdeleri kapatıyorum. Etrafa saçılmış kıyafetler ama hiçbiri benim tarzım değil. Bu mobilyalar benim tarzım değil. Peki kimsin Sen? Kendini tanıyor musun ki evini tanıyasın. Kafanın içindekilerle konuşmayı bırak diyor kafamın içinde biri. Ellerimi yıkamak için lavaboya gidiyorum. Ölü bir fareyle göz göze geliyorum biraz daha bakışırsak ona dönüşmekten korkuyorum ama aslında ondan farkım yok lağam gibi bir dünyada yaşayıp küçük anların zevkiyle yeryüzüne çıktığımızı sanıyoruz. bizim bir pislikten farkımız yok.
Yatağa uzanıyorum aynaya bakmamaya çalışıyorum gözlerimi kapatırsam uyurum. Kapatma kapatma kapatma. Uykularımdan korkuyorum. Boğazıma sarılan ellerden korkuyorum. Düşüncelerimden korkuyorum. Insanlardan iğreniyorum. Kaçamamaktan nefret ediyorum. Lağam kokan bu dünyadan iğreniyorum.
Kapı çalıyor. Gözlerimi sıkıca yumuyorum. Kapı yeniden çalınıyor. Kargo daha fazla acı getirmek için mi geldi diye düşünüp sefil bir gülüş yerleştiriyorum dudaklarıma. Kalkıp kapı deliğinden bakıyorum. Karanlıkta parlayan bir çift gözden başka bir şey yok. Açıyorum. Kendimi görüyorum. Ve kafama bir silah doğrultuyor..