Bu, özellikle seçilmiş bi motto değil takıntılı ve mükemmeliyetçi insanların kararlarını şekillendiren otomatik düşünme biçimidir.
Ben çoğunlukla işin ‘hiç’ kısmında yer alıyorum, ‘hep’ kısmını sürdürebilecek iradem yok, inancım yok. Bu yüzden yola bile çıkmıyorum, hiçlik çizgisinde bekliyorum genelde. Oysa çıksam gittiğim yol kadar şey öğreneceğim en azından.
