sözlüğe veda

Sabah kabuslarla uyanmıştım zaten, söyleyemedim içimden geçenleri sana.
Bir sevda yaşanacaksa böyle yaşanmalıydı , biterken bile severek , özlem duyacağını bile bile, her anı sensiz de seninle yaşayacağını bilerek bitmeliydi.
Nasıl ki seninleyken her an mutluysam sensizken de senin yokluğunun acısını yaşamalıydım.
Bizim aramızdaki her ne ise bunu hakediyor, sonuna kadar mutluluksa , sonuna kadar da yaşanmalı bu acı.
içimi çok yaksa da çok acıtsa da böyle olmalı. Bana göre değil soğuyarak senden uzaklaşarak senle ayrılmak.
Ne kadar mutluysam o kadar acı çekiyorum...
sen yoksan burda olmanın da bir anlamı yok..