Hayatın doğuştan gelen bir anlamdan yoksun olduğunu kabullenmek bence en temel erdemlerden biridir. insan kendi korkaklığından sığınarak kendine bir ''yüce'' aradı. Bu kimi zaman dünyasını ısıtan güneşti, kimi zaman yağmurların efendisi, kimi zaman her yerde olan, kimi zamansa düşüncelerine adanabilecek bir şahıstı. Ama bir gerçek vardı ki, ya anlamı kendiniz yaratırdınız, yada hazırını alırdınız. insanlar çoğu zaman yüksek bir otoriteden (buna toplum da dahildir) gelen yargılara inanmayı tercih ettiler. Ama hayat, başkalarının yargıları için yaşamaktan çok daha önemli olmalıydı. Öyleyse yapmaları gereken şey sorgulamak ve kendi yargılarını oluşturup, kendi benliğini var etmekti. Ama bunu tarihsel skalada çok az kişi yaptı. Üstelik toplumlar muhafazakar davranarak, bu insanları toplumdan ve dolayısıyla insana dair çoğu şeyden soyutladılar.
Kısacası anlamı siz var edersiniz. Ama o anlam büyük çoğunluğa olduğu gibi sizinle beraber yok olacak. Yok olmasa dahi bunun artık sizin için bir önemi kalmayacak. ne onur ne kişiliğiniz ne de yapıtlarınız, siz artık bilinçli bir organizma olmadıkça anlam ifade etmeyecekler sizin için. Başkaları için belki bir anlam ifade edecek, ama asla sizin gibi düşünemeyecek, dolayısıyla sizin zihninizdeki gibi bir anlamı var edemeyecekler.
Öyleyse hayatın amacı mutlu olmaktır diyeceksiniz şimdi bana. Hayır yanılıyorsunuz. ''insan öyle aşağılık bir varlıktır ki her bir tatmini yeni bir arzu yaratır.'' Öyleyse mutluluk elde edilince kaybolan bir şeydir. Elinizde uzun süre tutamazsınız. Öyleyse hayatın anlamı ancak elde etme isteğidir. Sürekli bir şeyleri elde etmeye çalışırız. Belki biraz klişe ama, elde etmeye çalışırken, bu yolda çoğu zaman daha mutlu oluruz. Çünkü gerçek mutluluk ancak hayallerimizde vardır. Ancak, Mutlu olmayı hayal ettiğimiz zaman mutlu oluruz. Böyle işte. Hayatın, zamanın bir diliminde gayet güzel olabileceğini düşünürüz. Bu umuttur. Ancak hayat asla hayal ettiğimiz kadar güzel olamayacak. Bir yandan aklınızın sınırlarını zorlarken, diğer yandan halen hayvan olduğunuzu hatırlayacaksınız. Ve düşünceleriniz değil, düzenli bir sporun, (vücutta salgıladığı serotoninden dolayı) mutlu olduğunuzda, bunu siz de hissedeceksiniz. Ki bu, aralarındaki en iyimser örnektir.
