bugün saldım veletlerimi. herkes istediği yerde, istediği arkadaşıyla oturdu. ortada on kişilik bi masa, bi kenarda beş kişi, biri tek başına. herkes kendi kafasında. ingilizce olmak kaydıyla konuşmak serbest. sia'nın ho ho ho şarkısını seviyoruz, onlar da mırıldanıyorlar. dans ediyoruz, kitabı takip ediyoruz, yazıyoruz, uğulduyoruz, konuşuyoruz, gülüyoruz.
bütün öğretimim zaten kaos üzerine kurulu ama bugün baya baya senelerce hayal ettiğim o öğretmen oldum.
keşke o siniftan hiç çıkmasam, yetişkinlerin pisliğine, bokuna püsürüne hiç sabrim kalmadi çocuklarla takıla takıla.
