yalıtımını anlatmaya gerek duymuyorum, zira birçok yazar yeteri kadar taşşak geçmiş. bu macar efsanesi bir döneme damgasını vurdu. bir nesil duyma kaybı yaşadı. aşırı vibrasyondan dolayı insanlar otobüsten inse bile kafaları titrer vaziyette yürümeye devam ediyordu. bu otobüsün en kıyak yeri sol arka köşesiydi. demir boruya belini yaslayan kişi kral gibi bakınırdı otobüs ahalisine. bi de kollarını geriye doğru demirlere yasladın mı, tamam işte kral sensin. vites geçişleri sanki şanzımanda değil de, içinizde gerçekleşiyormuş gibiydi. kaptan, ince uzun pipimsi vites topuzuna her hamle yapışında "çatırt, gacırtt, viiykkk" diye sesler gelirdi. bu efsane hakkında genel olarak kabul görülen yanlış bilgi ise şuydu;
motoru inanılmaz gürültülüydü ama esas sesin kaynağı kısa oranlı diferansiyel ve şanzıman dişlileriydi. yani gürültünün kaynağı motordan ziyade dişlilerin sürtünme sesiydi.
....
özledim tavanının akışını özledim
özledim şanzımanının ötüşünü özledim
özledim pipimsi vitesini özledim
şimdi gittin jilet materyali oldun, siyah duman atan yarim benim
