Sinema salonuna girdiğimde reklamlar oynuyordu henüz. Kalabalıktı, ben yerimi bulup oturduktan sonra da gelenler oldu. Çevreme şöyle bir göz gezdirdim ışıklar sönmeden. Tıklım tıklım doluydu. içimden " vay be, milletce gülmeye ihtiyacımız bu kadar çok mu" diye geçirdim. Kendimi düşünüp "evet bu gündem zehirlenmesi kimi gülmeye muhtaç etmedi ki" dedim.
Bu kadar kalabalık olması filmden beklentinin büyük olduğunu söylüyordu söylemesine de beklentileri pek karşıladığını söyleyemem. iyi oyuncuların da iyi senaristle bir araya gelmesi gerektiğini düşündürenen bir film olmuş. Hepsinin emeğine sağlık.
Film çekecek olsam çektiğim kısımları montajlayıp, gereken yerleri yeniden yazıp yeniden çekerek bir daha izleye izleye çekerdim. Oturduğun yerden söylemesi kolay dersen de, oturduğum yerden filmi izlerken keyif almak istiyorum derim ben de.
Özetle, üzerinden geçilmesi ve düzelmesi gereken yerler olmasaymış sıkılmadan izlenebilirmiş diyorum. Nasıl da sabırsızlıkla gitmiştim oysa.
