“sıradan bir gecenin, karanlık bi köründe.
sen beni çoktan unutmuşken, yazıyorum.
hatırlıyorum, eskiden iyi biriydin özünde.
o günlerde cebime koyduğum birkaç nefesle yaşıyorum.
güçlü görünmek zorundaydım,
ne kadar acıtsa da hislerim.
ne zaman sağa dönsem, bir şeytan gibi solumdaydın.
ne kadar sevsem de, canını yakmak istedim.
hani kızardın ya, bana uyumadığım için.
yazarken bunları hatırlamaktan bıktım
meraklanma, artık rahat olsun için.
sen gideli aylar olmuş, ben birkaç günü uyanıktım...”
