mustafa kemal'in sürekli bir savaş içinde bulunduğu islam dini ile taban tabana zıt olan tasavvuf, tarikat oluşumlarının ve bu oluşumlara ait şeyh, gavs gibi rütbelerin ve bu rütbelere sahip kişilerin keşif, ilham yoluyla Allah'tan aldıklarını iddia ederek yazdıkları kitapların ve bu uyduruk kitapların kitlelerce nasıl dini kaynak kabul edildiğinin bilgisine sahip olmayan birinin atatürk'ün meşhur meclis konuşmasını doğru değerlendirmesi beklenemez.
"fakat bu prensipleri, gökten indiği sanılan kitapların doğmalarıyla asla bir tutmamalıdır. biz, ilhamlarımızı, gökten ve gaipten değil, doğrudan doğruya yaşamdan almış bulunuyoruz..."
ben mustafa kemal'in bu cümleleri kur'an'a karşı değil; doğrudan doğruya geçmiş dönemin ve o dönemin yobaz tarikat liderlerinin uydurup uydurup yazdıkları kitaplara karşı söylendiğini düşünüyorum.
tasavvuf literatüründe ilham, keşif gibi terimler vardır. bu şekilde vahiy kelimesini kullanmadan Allah'tan bilgi aldıklarını iddia ederler. hatta rum cellaleddin vahiy aldığını da iddia eder. said nursi, hallac mansur, arabi hepsinde aynı numarayı görürsünüz. dikkat ederseniz; "gökten indiği sanılan kitabın" demiyor, "gökten indiği sanılan kitapların" diyor. çoğul ifade kullanıyor yani...
kaldı ki; atatürk harici düşmanlardan sonra dahili düşmanlarla da gayretle savaşmıştır. o müslüman sanılan paganları boşuna asmadı bu adam. o kişiler ve o kişilerin şeyhleri Allah'tan ilhamla, keşifle bilgi aldıklarını iddia ederek insanlara zülmediyorlardı.
