geçmeyen şeyler vardır belki de geçmesi istenmeyen şeyler. içimde ölen biri var ben defalarca veda ettiğimi yasını tuttuğumu düşünürken o her seferinde tekrar diriliyo sanki. eskiden içimde çığlıklar olurdu artık sessizliğe bıraktı kendini ne kadar bağırmak haykırmak istediysem bi zamanlar şimdi de o kadar susmak istiyorum. konuşmakla geçmeyen şeyler olduğunu anladığımdan beri susuyorum. depremler olurken beynimde ben sessizliğime sığınıyorum. acı bazı şeylerin gerçek olduğunu anımsatıyo belki de bundandır içimin acısının geçmesini istemeyişim. senin geçmeni istemiyorum demek ki yitmeni istemiyorum. içimde kopan fırtınaları bi tek sana anlatabilirim bi tek sen dinleyince anlam kazanır. belki diyorum o zaman özgür olurum acılarımın geçmesine izin veririrm azad ederim hepsini. ne garip dimi yarınımda göremediğim birini dünümde bırakamıyorum. başkasıyla bi gün çok mutlu olcam biliyorum ama bi daha birine naaıl inanacağımı nasıl seveceğimi duvarlarımı yıkacağımı bana yakın olmasına nasıl izin vereceğimi bilmiyorum. sana duyduğum güveni birine nasıl hissederim bilmiyorum. o kadar savunmasız kendimi nasıl birinin ellerine bırakırım bilmiyorum. gelsen ben seni affetsem artık özgür bıraksam seni de kendimi de olmaz mı benim için bu kadarını olsun yapamaz mısın?
