sevilen kişiden vazgeçme eşiği

ben bunu böyle zamanla olacak, azalarak bitecek sanardım. onca hayaller, umutlar planlar, bir hareket, bir söz ile yerle bir olurmuş meğersem. meğersem her şey işte bu kadar kolaymış. insan vazgeçemem sandığından bir çırpıda vazgeçiyormuş. içim ne yanıyor, ne de soğuk. o artık yok. işin en garibi de bu. "o olmadan nasıl olur ki?" düşüncesinin bile içinizi yaktığı anları göz önüne getirirsin misal. şuan yok ve yokluğu bile yakmıyor. acıtmıyor da. varlığı da sevindirmiyor. zaten hep bir vardı bir yoktu son zamanlar. bence bizi de bu uçuruma bu sürükledi. düşüyorsun uçurumdan, sırtında paraşüt. ipi çeksen açılacak biliyorsun, ineceğin yer timsahlarla dolu bir çukur. açmasan, çakılacaksın. ne yapacaksın sen de karar veremiyorsun. kapatıyorsun gözlerini, düşüşün içinde yarattığı o garip duygunun tadını çıkartıyorsun. sonu nereye varacak olursa olsun. vazgeçtim senden. dün vazgeçtim. saat 00:21'de vazgeçtim. söylediğin o iki kelimeye vazgeçtim seni.