sonsuz sokaklar diye çevrilen, italyan yönetmen (bkz: frederico fellini)’nin oscar da dahil, 50’yi aşkın ödül kazanan samimi filmi.
film deniz kıyısında başlıyor, sokaklarda sürüp, deniz kıyısında bitiyor. sizi asla terk edemeyen bir insanı terk etmekle, ne denli bir hayatla baş başa kalınabileciğini aktarıyor.
(bkz: giuiletta masina)’nın hem mimiklerine, hem de naifliğine hayran oluyorsunuz. bir insan ne kadar taş kalpli olursa olsun, saf kötü olmadığını kanıtlar gibi. filmin müzikleri de, bir o kadar tatlı.
