Bugün antidepresanımı almayı unuttum, her şeyi
dramatize eden gerçek benle başbaşa kaldım. Kötü olan ne duysa Sorgulamayan ve yapabileceğim bir şey yok diye kesip atan, gece ağlamadan uyuyan ben olmak ne büyük lüksmüş. Sulinex i icat edene kurban oliyim.
Yine gelsin her yerde acı var temalı düşünceler düşünceler..
niye dünya kötü insan dolu, fakirlere yazık değil mi, niye bütün gün işyerinde hamal gibi çalışan amca minibüste ayakta bekliyor, niye gelecekte büsbüyük bir kadın olarak rüya gibi yerlerde ömrünü geçirmeyi hayal eden küçük benin bindiği duraktan minibüse biniyorum hala, niye babamın bana sunduğu hayatın çıtasını yükseltemedim ve hatta düşürür müyüm acaba, çocuklarım da benim gördüklerime mi maruz kalacak, niye bu dükkandaki garson para kazanırken naif ve mahçup olmak zorunda hissediyor da çarşıya gelirken bindiğim minibüsün orrrospu çocuğu şoförü para kazanırken hizmet ettiği insanlara cevap vermeye bile tenezzül etmiyor, niye bazı insanlar için eşiyle çocuklarını gezdirip bir cafede oturmak bile lüks vs.
