Yanağında Çilleri vardı. Yazın iyice belirginleşirdi. Gözleri bal rengindeydi. Saçlarına güneş ışığı vurunca sarının, kızılın her tonuna dönerdi.
Oroperişkimi derdi. R'leri hep yuvarlayarak söylerdi. Lazdı çünkü. Her şeye çok şaşırırdı. Şaşırınca çok tatlı olurdu. Konuşması sanki çağıldayan derelere benzerdi.
Şeni tavi mikhvars derdim kulağına. Zaten ondan başka kimseye demedim. Bazen o Lazca ben gürcüce konuşurduk. Bana hep senin konuşman taşların yuvarlanmasına benziyor derdi gülerdik.
Olmadı sonra. Dedim ya o lazdı ben gürcüydüm. Onların deyimiyle ayrı millettendik. Her ne kadar nüfus cüzdanlarımızda aynı şehirli olsak da bir almanla bir Fransızın bile daha çok ortak noktası vardı sanki.
