sözlük yazarlarının itirafları

demin yine nadir hissettiğim bi iç dünyam eşliğinde kuranı kerim okuyorum. tuhaf bi makam yapmaya başladım her zamankiler dışında. içim ürperdi. çünkü sanki kendi cenazemde kendi kuranımı okuyorum. annem -kiyamadigim- bir elinden huriye teyzem digerinden makbule ve durdane teyzem tutmuş , dizinin dibinde gözleri kan çanağı olmuş ablam oturuyo vaziyette aglaşıyolar, bizim hafız birader de dışarda karanlık bi duvara dayanmış aramızda geçen bazı ufak tefek tartışmalardan dolayı dünyası kararmış halde ağlıyo, sanki.
sanki ben onları görüyorum ama onlar beni göremiyolar.

son zamanlarda, önceki entrylerimde de kismen bahsettiğim sebeplerden dolayı ve bu gece uzun bi motosiklet yolculuğuna çıkacağımdan dolayı olsa gerek ölüm ensemde sanki. o kadar yakın hissediyorum ki. hayatımda ne yaşadım ne yasayamadiysam hiçççbirisi aklımda yok şu an, hissizim.

olur da ölürsem falan en çok beni teselli eden şey bi bekleyenimin olmaması. nasıl anlatsam, 27 senedir içime sine sine bi ilişki yaşamadım. gerçek aşk denen şeyi tam tadamadım yani. en çok da bu içimde kalcak. napalım, yolcu yolunda gerek galiba, bay bay.