Bir kaç yıldır hiç ağlamıyordum sanırım büyüdükçe ağlamak büyük bir olaya dönüşüyor. Yaklaşık 10-12 gün önce çok yakın lise döneminde 2 yıl aynı evde kaldığım arkadaşım çok kötü bir kaza da vefat etti. Duydum mezarlığa gittim felan. Sanki kendi cenazemdeymişim gibi hissetmeye başladım arkadaşım genç olduğu için çok kalabalıktı. Biri 2 diğeri 4 yaşında 2 çocuğu var.
Neyse cenaze defnedildi başaağlığı için aile sıraya geçti en sonlara kaldım ben babası ile de aramız çok iyi her zaman oturur uzun uzun konuşurduk. Çok halden anlayan mükemmel bir insan adamın yanına gelince yüzüne baktım boğazım düğümlendi ağlamaya başladım. Çok kötüydü en yakın arkadaşlarımdan birini toprağa verdim.
