düşüncelerime, ilgi alanlarıma yön vermiş olan arkadaş, dost gibi olan öğretmenlerimdir.
muzaffer hocam, ilkokul öğretmenim. otoriter ama canayakın bir hocamızdı.
cuma hocam, coğrafya öğretmenim. hala görüşürüz, bir öğrencisinden ziyade arkadaşı gibi yaklaşır bana sağolsun.
mustafa hocam, tarih öğretmenim. deli dolu biriydi, konuyu anlatırken kendini kaptırırdı. öğretmen gibi öğretmendi.
hepsi öğrencilerine, sınıfına ilgili öğretmenlerdi. biz sorumluluktan kaçsak bile onlar bizim peşimizi bırakmazlardı. kendi alanlarının dışında hepsi birer rehberlikçiydi adeta. arkadaş gibiydiler, güleryüzlüydüler. rahattık birbirimize karşı ve saygımızı bozmazdık asla.
birde çiçek hocam vardı. matematik öğretmenim. güleryüzlü, yüzünde çiçekler açan öğretmenim. mekanı cennet olsun.
beni matematik dersini sevdirmeye en çok yaklaşan hocamdı kendisi. benim matematik dersim yeniden 5 olmuştu onun döneminde. denemelerde matematik yapabiliyordum artık yavaş yavaş. inanması zor ama oluyordu. ve bu ne zorlamayla, ne baskıyla, ne zoraki test çözdürmeyle gerçekleşiyordu. zevk alarak yapıyordum. sonra bir gün çiçek hocamız derse gelmez oldu, hastaydı. arada bir okula gelerek ziyaret eder olmuştu sadece. bir gün kanserden kaybettik kendisini. benim matematik notlarım yine dibe vurdu, yine matematik yapamaz oldum. halende yapamam.
