Bu soru esasen bir özenti ve beklenti bir merak bir gerçekten öğrenme niyetinden ziyade klasik bir alaya alma, hafife alma, meseleyi dünyevi normlara indirgeyerek çürütme taktiği. Taktik kurnazca. Plan kusursuz gibi görünüyor. Karşı tarafın argümanlarından yola çıkarak netice elde etmeye çalışmak. Fakat neresinden baksan iddia edilen konuya çelişkilerle ve mantık hatalarıyla dolu. Üstelik de buram buram küfür kokuyor. insan hem yaradana inanmaz hem onun nimetini sorgulamaya kalkarsa onun aklından zoru vardır. Yada salaktır, veyahutta karşısındakileri salak yerine koymaya kalkmaktadır. Dereyi görmeden paçaları sıvamak diye işte buna derim ben. Bırakın da bunu cennete girecek olanlar düşünsün öyle değil mi ? Şahsen şuan buna kafa yoracak kadar salih bir insan olarak görmüyorum meseleyi. Müminler bu tip mevzuları kafaya takıp dert edinmez bile. Ateistleri niye ilgilendirsin ki bu konular ? Yani... size ne ?
Adriana ya gelince, Metin hara ayısı balı götüre dursun. Tasası da bunlara düşsün. Nefis işte durmuyor öyle değil mi ? istiyor. Ha bire istiyor. Hiç mi aklınız çalışmıyor sizin ? Arzu ve istekleri yaradan, onları --salih ve helal dairede-- mutmain etmeye de kaadirdir. Adriana olsaydı bile şayet Sizin için korkarım ki arta kalan posası bile bulunmaz bir nimet olacaktır.
isterseniz Şimdi kısa bir psikolojik analiz yapalım. Bir insan böyle bir fikri niçin dile getirir ? içsel bir çatışma sebebiyle. Yani lisanı halle kalpte meydana gelen küçük çaplı bir çatışmanın yazıdaki tezahürlerini görmekteyiz. Ruh, yani özbenlik kalpte dile gelip adeta şöyle söylemekte: aldığım duyumlara ve gerek görsel dünyevi kim bilir belkide uhrevi edindiğim bilgilere göre, bir yaradan var, o na iman etmeye ve o nun ilahi emir ve yasaklarına riayete binaen müjdelediği sonsuz bir hayat ile birlikte akla hayale kıyasa gelmedik her nevi türlü nimetler var. O halde gereğini yap ey bedenin geçici sahibi. Tam bu esnada aklı ele geçirmiş iblisin, kalpteki sözcüsü olan nefs devreye girer ve der ki, yok hayır olamaz, imkansız, yalan, ruhu dinleme sakın ha ona itaat etme, ve netice hüsrandır. Ruh, nefse yenilmiş, zafer aklı, türlü hile desise ve entrikayla yanına çekmiş olan iblisin parasız gönüllü askeri olan nefsin olmuştur.
