ölüm

Bu kelime bana hiç korku vermezdi eskiden. Hayatın gerçeği işte ne olacak ki hepimizin başımıza gelecek der gülümserdim.benim için en korkunç şey bir insanın hayallerini,hedeflerini gerçekleştirememesi idi.hele ki yetenekli ve zeki olmasına rağmen bir insan bunları gerçekleştiremiyorsa işte en korkunç olan buydu bana göre.işte ölüm bu noktada katlanılmaz ve acı verici gelmeye başladı bana. Çünkü 26 yaşında yerinde duramayan cıvıl cıvıl bir gencin hayallerine ulaşamadan yaşamını yitirdiğini,üstelik kendi isteğiyle bunu yaptığını gördüm. Çaresizlik,umutsuzluk ve yalnızlık.Bunların çaresi ölüm müydü peki? Bizimle kalıp savaşsan hayatın acımasızlığına inat küfrede ede yaşasan olmaz mıydı? Ey ölüm çare mi oldun şimdi sen? Kiminle konuşuyorum,kimi tanımlıyorum ki ben. Hepimiz hepimiz onunla karşılaşacağız nasılsa.Ama hayallerimizi gerçekleştiremeden çıkma karşımıza..