gecenin şiiri

kanatlanır, ama kanatılır bütün boşluklar
ve aynalar her gün bir başka yalan söyler
kalınır geride çizilmiş hayatlardan
geride yağmurlardan ve çığlıklardan
herkes çizer boşluğunu

her aşk başlarken pembe
ayrılıkta rengi siyah yalnızlığın
(herkes arar pembesini 
oysa kendinden ötesi yoktur
kimse sevmez yalnızlıkta gölgesini...)

herkes sever doğumunu
kim sever ölümünü?
herkes sever doğrusunu
kim sever yanlışını?
herkes susar ayıbını
herkes susar ayıbını...

herkes bilir gitmesini
bir zaman öğrenirsin
gideni sırtından öpmesini
herkes yaşar hasretini...

herkes yaşamakla suçlu, 
aşkıyla hükümlüdür
herkes doğarken ölümlüdür

herkes ölür ölümünü
göğe salıp düşlerini
salıp tenini, nefesini
bırakır ceketini

yılmaz odabaşı